Het provinciaal grondbeleid gaat niet enkel over grond maar ook over vastgoed.
Is niet zo vreemd gezien de eigenaar van de grond óók de eigenaar is van de eventueel aanwezige opstallen.
Dit lijkt een detail, maar dit kan nog wel eens grote gevolgen hebben voor gemeentes.

Het volgende hebben we tijdens het debat over de grondbank afgelopen april al kunnen constateren: bij actieve publieke betrokkenheid in de grondmarkt lopen het privaat domein en het publiek rechtelijk domein door elkaar.
In ons geval : het aankopen van grond door het College valt in het private domein en de invloed van de provincie op de directe leefomgeving valt in het publiek rechtelijk domein.
Dat het College zich hier wel degelijk van bewust is blijkt uit wat het College zelf al aangaf, ik citeer:"bij actief grondbeleid verwerven we de grond en zorgen we voor de voor het beleidsdoel gewenste functieverandering", einde citaat.
Kortom het College creëert een ongelijk speelveld en zet zichzelf bewust op voorsprong.

Vrz, momenteel is de provincie zelf eindbeheerder en eigenaar van de ondergrond van provinciale wegen en gebouwen voor de provinciale huisvesting. Een logische situatie.
Daarnaast richt het actieve grondbeleid zich hoofdzakelijk op de twee ambities; Economie en Mobiliteit én Natuur en Cultuur.
En hier moeten wij ons niet blind op staren.
De vraag is of het bij deze beleidsterreinen blijft. Het College geeft aan dat deze beleidsterreinen uitgebreid worden. Welke beleidsterreinen dat zijn? Ik heb geen idee.
Tijdens de commissie bleef de gedeputeerde er vaag over en mompelde iets over energietransitie. Hij zal wel gedacht hebben, is altijd goed.
Vrz, ik kan mij niet voorstellen dat hij geen idee heeft.
Maar goed, het zal allemaal t.z.t. separaat aan de Provinciale Staten worden voorgelegd.

Maar in hoeverre kunnen wij er dan nog iets mee? Ook is te lezen dat het College incidenteel en beargumenteerd mag afwijken van het grondbeleid en of de Uitvoering-/beleidsregels Grond, mits passend binnen wet- en regelgeving en de bestaande financiële kaders.
Dat eerste zet de deur op een kier voor zaken waar wij nu nog geen weet van hebben. En dat laatste is een open deur, maar is toch óók een interessante opmerking. Zo als iedereen weet kan de wet- en regelgeving veranderen.
En in Den Haag zitten ze ook niet stil. En de gelukszoekers ook niet.
Die stromen met tienduizenden per jaar binnen. Een megaprobleem.
Het kabinet verwacht dat de hoge instroom van migranten de komende jaren aanhoudt. I.p.v de stroom in te dammen zoekt het kabinet ijverig naar nog meer opvangplaatsen.
Diverse gemeente besturen zijn niet meer zo happig, daar dikwijls de burgers zitten te mokken die er helemaal klaar mee zijn. Veel burgers balen van die overlastgevende AZC's, de enorme kosten, de krapte op de woningmarkt enzovoort.
In Den Haag worden plannen uitgebroed om d.m.v. wetgeving opvangplekken voor asielzoekers af te dwingen bij medeoverheden.

Ook zou de provincie in de nabije toekomst een grotere rol toebedeeld krijgen.
Als dat allemaal voor elkaar is zou het provinciaal grondbeleid zo maar een uitkomst kunnen bieden om tegen stribbelende gemeenten en hun mokkende inwoners op te schepen met ongewenste AZC's.
Het grondbeleid biedt het College immers ruimte om gronden met opstallen te verwerven en wie zegt dat deze vervolgens niet worden ingezet voor opvang?
En voor dat de inwoners het in de gaten hebben kan de koop al gesloten zijn. En een functieverandering is ook zo gepiept.
De vraag aan de gedeputeerde is dan ook: kunt u toezeggen dat het provinciaal grondbeleid niet wordt in gezet voor het opvangen van asielzoekers?